Corrie van Binsbergen.
Corrie van Binsbergen.

Een mens moet maar niet te veel naar het verleden kijken. De blik vooruit vergemakkelijkt vaker de levensweg. Het verleden is er echter niet voor niets. In jazzmuziek heeft het in de loop van zijn 120-jarig bestaan voor memorabele momenten gezorgd. Eenieder die ze kent, grijpt er wel eens op terug. Niets mis mee: het verleden kan hetzelfde effect opleveren als wanneer je je onderdompelt in een warm bad. Je waant je een ander mens, ondergaat een staat van gelukzaligheid en kan je blik naar de toekomst versterken.

Dit alles deed zich voor bij het concert van Van Binsbergen Playstation, dat een adembenemend optreden werd waarbij het verleden in een plechtige omgeving werd geplaatst. Het optreden was een fantastisch eerbetoon aan díe momenten in de jazz die haar zo’n monumentale basis hebben gegeven. En juist dat monumentale kenmerkte ook alle stukken die bandleider Corrie van Binsbergen voor deze imposante band heeft geschreven. Ze hadden alle iets van de grandeur die Duke Ellington aan zijn composities meegaf en die mede het element swing in jazzmuziek zo hebben verstevigd.

SWINGEN

Want swingen doet dat Van Binsbergen Playstation. Al bij de eerste noten was het onder uit de zak: je zag het publiek opveren, zich genoeglijk nestelen in muziek die harmonie en melodie op de voorgrond plaatste. Maar tegelijkertijd het verleden incorporeerde in het heden van de Nederlandse improvisatiemuziek. Waarin eigenheid, technisch bravoure en avontuur op de voorgrond staan en altijd een synthese aangaan met welke andere muziekstijl dan ook. Dat is bij Van Binsbergen Playstation niet anders.

Een prachtig voorbeeld was een lange gitaarsolo van Corrie van Binsbergen zelf, waarbij de anderen nu eens níet de gelegenheid te baat namen om even lekker onderuit te zakken. Integendeel. Zij bleven hun ding doen, vlochten het door de solo, waardoor er laagjes structuur over de muziek werden gelegd. Die wonder boven wonder volstrekt open bleef en improvisatie en swing zo logisch als wat koppelde.

Het repertoire deze avond was vrijwel geheel ontleend aan de onlangs uitgebrachte cd Van Binsbergen Playstation Live. Hij bevat elf stukken, negen van de hand van de leidster, een van Joost Buis en een van Billy Strayhorn in een arrangement van Joost Buis. Dit A Flower Is A Lovesome Thing was een van de hoogtepunten van het concert – en is dat op de cd trouwens ook. Een duet van de tenorsaxofoon van Mete Erker en de altsax van Miguel Boelens riep rechtstreekse herinneringen op aan Paul Gonsalves en Johnny Hodges uit de grote swingorkesten van Duke Ellington. Even strak, even gedisciplineerd en even brutaal swingend.

BASKLARINET

Schitterend was ook Als mijn hart de weg volgt. Gedragen door de lui bewegende trombone van Joost Buis, die later gezelschap kreeg van de basklarinet van Mete Erker. Fijn, fragiel, zwoel, gedetailleerd zoals dit alleen door de grootste jazzmusici kan worden voortgebracht. Dat zijn ze ook, alle acht die Van Binsbergen Playstation bevolken. Of ze nu al geruime tijd meelopen in het Nederlandse jazzmilieu, zoals Albert van Veenendaal, Joost Buis en Corrie van Binsbergen zelf, óf betrekkelijk nieuwkomer zijn zoals Morris Kliphuis: het maakt niets uit. Hier staat een geolied team dat nergens voor terug schrikt.

Dat zich presenteert als een strak ensemble, waarin alleen maar adem door de blaasinstrumenten al voor onbedaarlijke muziek zorgt; dat een geprepareerde en woest behandelde piano als een zijden handschoen de swing laat begeleiden; dat een strijkstok bovenaan de hals van de contrabas knerpend een einde laat maken aan een compositie; dat een stevig stuk smidswerk van slagwerk en heftig bewerkte snaren van de piano een imposant concert van een passend slot doet voorzien.

Van Binsbergen Playstation bestaat sinds 2014 en is gevormd tijdens ‘haar’ jaarlijkse Brokkenfestival. Vorig jaar mei verzorgde het octet zijn eerste optreden tijdens Jazz in Duketown. De live-cd werd opgenomen tijdens de eerste twee concerten in Amsterdam en ’s-Hertogenbosch. De prilheid van dit alles toont de durf van Corrie van Binsbergen om nieuwe wegen in te slaan. Het doet uitzien naar het conceptalbum Tales Without Words, dat zij in het najaar uitbrengt. Het gaat stukken bevatten die op de plank lagen en die zij ooit componeerde voor de schrijvers Toon Tellegen en Tommy Wieringa. Twee ervan bracht de band deze avond. Ze waren al even mooi als het nog prille oeuvre van Van Binsbergen Playstation. Ook al heette het ene stuk Tergen.

Albert van Veenendaal.
Albert van Veenendaal.

CRÊME

Crême voor de oortjes derhalve, die alles omvattende muziek van Van Binsbergen Playstation. Maar het oog wil ook wat. Dat werd gevoed door de leidster zelf. Zelden iemand gezien die zó blij is met een eigen groep. Een brede, trotse glimlach was gedurende het gehele concert volop aanwezig; een gulle lach doorbrak die meerdere malen. Ook na het concert, toen velen op haar afdoken om de aan het concert gekoppelde cd te kopen, was Corrie van Binsbergen een en al lach. Niet verwonderlijk, want Van Binsbergen Playstation Live maakt je zelfs blij als je je dag niet hebt.

RINUS VAN DER HEIJDEN
beeld GEMMA VAN DER HEYDEN

Lees ook het interview van JazzNu met Corrie van Binsbergen:
Bij Corrie van Binsbergen gaan luikjes open waar muziek uit komt

Van Binsbergen Playstation
Paradox Tilburg, 26 februari ’16

www.corrievanbinsbergen.com

Mete Erker – tenorsaxofoon en basklarinet
Miguel Boelens – sopraan- en altsaxofoon
Morris Kliphuis – Franse hoorn en cornet
Joost Buis – trombone en lapsteel
Corrie van Binsbergen – elektrische gitaar
Albert van Veenendaal – geprepareerde piano
Dion Nijland – contrabas
Yonga Sun- slagwerk

Van Binsbergen Playstation Live
Buzz Records/Challenge Records International

www.challengerecords.com

Previous

Thomas Enhco wil de piano als orkest laten klinken

Next

Playground ‘groovend’ op weg naar Mingus en Coltrane

1 comment

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Lees ook